Een aparte categorie onder de vissers vormden de kleine walvissers, die hun vis lieten verkopen in de stad door hun vrouw. Zij kwamen met hun vis eerst aan de afslag om de prijs te laten bepalen. De visser kwam bij de directeur van de afslag en gaf op hoeveel vis hij wilde verkopen. Desgewenst bracht hij een voorbeeldvis en legde die in de daarvoor bestemde bak. Wanneer de partij verkocht werd, moest de gehele partij aan het monster voldoen. De walvisser bezocht de afslag vooral om een goede richtprijs te hebben voor zijn vis en zijn vrouw op pad te kunnen sturen. Verkoop via de afslag betekende dat er een commissie aan de afslag betaald moest worden van zo’n twee tot drie procent.
Tussen de bescheiden van de visafslag van Harderwijk is een brievenboek bewaard gebleven van waarnemend directeur F. Lieben over de jaren 1914-1918. Hieruit lezen we af dat hij zich inspande bij het gemeentebestuur van Harderwijk om de commissiegelden voor de kleine walvissers te verlagen van drie naar twee procent!
Op de foto het havenhoofd met een veelsoortigheid van vaartuigjes van walvissers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten