In Hoorn en omgeving gebeurde het breien van de netten met zogenaamde houten boetnaalden. Daar kwam in vroeger tijden zelfs een marskramer voor langs. Voor het tanen van de netten werd gebruikgemaakt van het Taanhuis. En in het nabijgelegen Scharwoude waren ook taanketels van de coöperatie, maar die konden niet door iedereen worden gebruikt. Sommige vissers maakten zelf een ketel, op een gemetseld onderstuk. Boven de ketel werd een bok met een katrol geplaatst om het netwerk gestaag in de ketel te kunnen laten zakken en er vervolgens ook weer uit te kunnen hijsen. Meestal werd cachou gebruikt, maar carbolineum en koolteer werden ook wel tot één mengsel door elkaar heen gekookt.
Na de afsluiting van de Zuiderzee in 1932 werd in Hoorn de palingvisserij met fuiken belangrijk. En ook de fuiken werd getaand in cachou. Te drogen fuiken lagen bijvoorbeeld op de glooiing van de dijken en netten zag je ook wel te drogen hangen aan lijnen bij de visafslag.
Op de foto visser C. Koster die zijn botnetten klaart, 1932.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten