Afzet en prijs van de haring

Hoorn kreeg in 1884 een treinverbinding met Amsterdam, hetgeen een gunstige invloed had op de verkoop van de haring. Ook werd haring geleverd aan hondenwagens ‘voor een kwartje ’t tal’ . Normaal was een tal 200 stuks, maar voor zegen- en komharing werd 220 stuks genomen. Wat niet verhandeld kon worden werd zo weer overboord gekiept.
Toen het uitgebreidere vervoer kwam, kon er ook meer worden verdiend en kregen de vissermannen 70 cent voor een kist van 80 pond. Zo rond 1928 ging er veel haring vanuit Hoorn naar Duitsland en dan werden ze in de spoorwagons gestort met ijs ertussen. Om dit mogelijk te maken is toen in Hoorn een ijsfabriek opgericht.
Werd de haring aanvankelijk dus vooral geteld en verkocht in stuks, later werd ze per gewicht verhandeld. Het wegen van de haring ging vele malen sneller dan het tellen.


Op de foto Klaas Blokker in een schouw vol haring.